PARA PARA PARA ...

    

       Para...

       İnsanoğlunun bulduğu ve yine insanoğlunun taptığı kağıt parçası...

       İhtiyaç...

      Tek gerçek...

      Düzenin temeli.Düzen kurucu,düzen bozucu...

      Herşeye değer biçme hastalığı...

      Kimisi için bol olduğu zaman değeri olmayıp,olmadığı zaman değeri olan...

      Para...

      Varlığı bir dert,yokluğu yara...

      Para...

      Dostu düşman eden para.

      İnsan bazı şeyleri yaşamadan anlayamıyor.Paraya hiçbir zaman tapmadım.Ama itiraf edeyim ki birikim yapıyordum ufak ufak.Yani yaptığımı zannediyordum.Anne-baba olmak sorumluluk en başta.Çocuğun olunca her konuda önceliğin o oluyor.Çocuğunun herşeyini düşünüyorsun.O iyi bir ortamda,sağlıklı bir şekilde büyüsün,en iyi okullarda okusun,iyi bir işi olsun,iyi arkadaşları olsun,mutlu bir evlilik yapsın......Bu böyle uzar gider.Kısaca çocuğun için hep en iyisini,en güzelini istersin.Ben de yakında okula başlayacak,masraflar artacak diye düşünerek biraz para ayırıyordum.Ama ne oldu?O paralar kuş oldu uçtu.Sıcak ülkelere göç etti diyelim.İyi ki de öyle oldu.Senin en,en,en yakınındaki sıkıntı çekerken sen para biriktirirsen böyle olur.Dannnnn!!!!Al sana birikim.''Salak kafa uyan artık uyan!!!'' dedi bana Allah.''Sen ne yaptığını sanıyorsun,en yakınında sıkıntı çekenler var,onlara yardım et,gözlerin kör mü?kulakların sağır mı?'' dedi ve olanlar olduuuuu.Teşekkür ediyorum Allah'ıma,binlerce kez hem de.Yaşadıklarım(ız) farkındalığımı arttırdı resmen,artık dünyaya farklı bir pencereden bakıyorum.O kadar mutluyum ki bunun için anlatamam.

       Allah kimseye hastalık verip şifa,dert verip derman aratmasın diyeceğim ama ben yaşadıklarımı dert olarak görmüyorum.Aksine;
''iyi ki de yaşamışım'' diyorum.Yoksa uyanamayacaktım.Bu vesile ile düşüncelerim o kadar değişti ki...

       Yardım etmek,ihtiyacı olanın yanında olmak,ona destek olmak gerek.İlk önce manevi destek kesin şart.Maddi destek ise kişinin kendi tercihi.Hiç kimse kimseye maddi manevi destek olmak zorunda hissetmeyebilir,''bana ne ki?Nasıl bu duruma düştüyse,öyle üstesinden gelsin'' diye düşünebilir.Zamanında ben böyle düşünmedim mi?Düşündüm.Ahh ah şimdiki aklım olsa yapar mıydım?

       Allah şaşırtmasın kimseyi,doğru yolundan ayırmasın.Hepimiz insanız,yanlışlarımız olabilir.Hatanın farkına varmak,bir daha yapmamak önemli olan.Hata yapana destek olmak,ona daha sıkı sarılmak,yapıcı olmak,onu iyiye,doğruya yönlendirmek o kadar önemli ki...Yapmıştır bir yanlış,yapana değil yaptırana bak.Yaptıran kim?Dur bir düşün bakalım önce.Zaten bunun bilincinde olan kişi bir sınavdan geçtiğini bilir.Hayat bir sınav değil mi zaten?Ama yaşamadan anlamadım ben bunu,anlayamadım.O yüzden şimdi bı kadar rahat bir şekilde iyi ki de yaşamışım diyebiliyorum.

        Yaşadıklarımdan çok büyük ders aldım ve çok şükür ki bu sayede farkındalığım artmış oldu.Umarım herkes bazı şeyleri yaşamadan anlar.Benim resmen düşüncelerim olumlu ve yapıcı yönde değişime uğradı.Bunlar neler mi?



         -Dur ve bir düşün.....


        -Kimse hakkında bilip bilmeden yorum yapma.Kimse kimsenin ne yaşadığını bilemez.SUS.

       -İhtiyacı olanın yanında ol,ona sırtını dönme,önce bir düşün kime sırtını dönüyorsun?

       -Ne olursa olsun nefsine uyma,sen ona değil o sana itaat etsin.

       -Allah'ına sığın ve O'ndan iste.O herzaman seninle.Bunu asla unutma.

      -Hiçbir zaman ümitsizliğe kapılma,kendini çaresiz hissetme,sadece dua et ve inan.

       Daha aklıma gelmeyen çok şey var.Artık bilinçlenme zamanı geldi de geçiyor millet!Galiba yaşanmadan anlaşılmıyor.Önemli olan yaşamadan anlayabilmek.....