Takma tokadan başka birşey kafana.At arkaya,salla gitsin.Hiçbir şey üzülmene değmiyor nasıl olsa.Olanla ölene çare yok ne yazık ki!Hele ki benim gibi birisi bunu söyleyebiliyorsa bunda vardır bir keramet.
Eskiden olur olmaz herşeyi kafama takardım.En olmayacak şeyleri düşünür,senaryolar yazar,eğer bu düşündüklerim gerçekleşirse ne yaparım diye planlar bile kurardım.
Benim önceliğim hep kendimden çok etrafımdakilerdi nedense.Sırtıma taşıyamayacağım kadar çok yük alıyordum farkında olmadan.Tabii ki bu da bana belli bir zamandan sonra çoooook ağır gelmeye başladı.Geç te olsa anladım.
Şimdi herkese bol bol nasihat verir hale geldim.''aman sakın takma kafanı,boşver kendini üzmene değmez'' gibilerinden.Halbu ki ben daha 3-4 gün önce kafama taktığım aslında çok küçük(belki de çok büyük,bilmiyorum bıraktım artık kendimi üzmeyi,hiiiiç kurcalamıyorum) bir olay yüzünden yataklara düşmemiş miydim?Evet düşmüştüm ve neredeyse 24 saat hiç kalkmadan da o yatağa yapışıp kalmıştım.Eeeee sonra ne oldu?Hiiiiç ben ööööööyle yatıp kendimi yiyip bitirdiğimle kaldım.Amaaaaaaan ne gerek var şu 3 günlük dünyada kendini üzmeye?Bırak,kurcalama,takma,takılma,rahat ol,geçmişi ve geleceği bırak anı yaşa.Ne istersen O'ndan iste,yeter ki iste.Tabi hayırlısını iste.
Dert demek derman demek bana göre.Derdi veren Allah dermanını da beraberinde veriyor zaten.Yaşadığın,dert sandığın şey aslında başına gelecek olan daha büyük bir derdin önündeki set.Yaşadığın,dert sandığın şey senin sınavın.Üzülme,''hayatım alt-üst olacak'' diye düşünme.Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmadığını?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder