canım anneme...

     Canımın içi,birtanecik anneciğim....

     Sana doyamadım,doyamadık.Sen de öyle biliyorum.Seni sensiz yaşıyorum.Yokluğun çok zor anneciğim.

     Zaman çok çabuk geçiyor.Tam 24 sene oldu sen gideli.O zaman 8 yaşındaydım,çocuktum.Hala çocuğum be anneciğim.Ne kadar büyüsem de senin bebeğin olmayacak mıydım senin gözünde?

     Bazen gayet olgun bir insan gibi yokluğuna alışkın,bazen de  küçük bir çocuk gibi ''ben annemi istiyorum'' diye ağlıyorum.Aslında hep yanımdasın biliyorum.Ama yetmiyor.

     Seni rüyalarımda görmek için o kadar çok yalvarıyorum ki...

     Göremiyorum....

     Sen gittiğinden beri 5-6 kez görebildim seni rüyamda.Hiç konuşmadın,sesini hiç duyamadım,sadece seni gördüm.Ama yetmiyor.

     Saçma biliyorum,ama sanki şimdi şu kapıdan çıkıp geleceksin gibi geliyor bazen.Keşke,keşke gelsen anneciğim.Sana sarılsam,öpüp koklasam,bir daha hiç bırakmasam.

    Hafızamda seninle ilgili herşeyi hatırlayamıyorum.Bazı şeyler var sadece.Mesela Serkan doğduğunda teyzem onu senin yanına hastaneye getirmişti.İlk kez görmüştün küçük yeğenini,ağlamıştın.Bir de alt kattaki Zeynep Abla'ya bir keresinde abla değil de sadece Zeynep demiştim de bana kızmıştın,saygısızlık ettim diye.Her çocuk gibi ben de seninle uyumayı severdim.Bir gece hastalanmıştın,ben uyanmayayım diye sessiz konuşuyordun.Anneannemle rahmetli dedem de bizdelerdi.Sanıyorum hastaneye gidecektiniz.Sen o kadar acıya rağmen beni düşünüp sessizce ''aman Selin uyanmasın'' diyordun,ben aslında uyanıktım,sırf sen üzülmeyesin diye kıpırdamadan uyuma taklidi yapıyordum.Seni daha çok hastanedeki yatağında hatırlıyorum anneciğim.Seni görmeye geldiğimde,sana gelen ziyaretçilerin getirdiği muzları bana saklayıp,ben çok seviyorum diye bana yedirirdin.

     En son sana ziyarete geldiğimde ise gözlerini açmamıştın hiç.''Uyuyo'' demişti anneannem.Meğerse ağrın çokmuş ta anlayıp üzülmeyeyim diye açmamışsın gözlerini.Anlamışsın.Biricik babanın öldüğünü ve sana bunu kimsenin söylemediğini anlamışsın.''Siz beni aptal mı sandınız?Biliyorum babam öldü.'' demişsin anneanneme.Oysa sana dedemin biraz rahatsızlandığını söylemişlerdi,ama sen anladın.

     Dedemin ölümünden 2 ay bile geçmemişti.Bir akşam ablam evdeydi.Ben de evimize çok yakın olan babamın dükkanımdaydım.Babamın arkadaşları da vardı dükkanda.Komşumuz Belkıs Teyze geldi dükkana.Babamı onlara çağırdı.''Hamdi Bey rahatsızlandı,Selin eve gitsin de sen bir gel bak'' dedi.Ben eve gittim.Ablamla ders yapıyorduk galiba.Derken babam geldi.''Hamdi Amca'ya ne olmuş baba?'' diye sorduğumuzda ''anneniz ölmüş yavrum'' dedi ağlaya ağlaya.İşte o anı hiç unutamıyorum.

     Gitmiştin.İstemezdin.Yavrularını,sevdiklerini bırakıp gitmek istemezdin.

     Gitmiştin.İstemezdik.Doyamadığımız,birtanecik annemizin bizi bırakıp gitmesini istemezdik.

     Herşey Allah'tan...

     Allah sevdiği kullarını yanına alırmış deyip kendimi avutuyorum.Sen olsaydın herşey çok farklı olurdu eminim.Yokluğun çok zor anneciğim.

     Seni çok seviyor,çok özlüyorum.Hiç kimse senin yerini doldurmuyor canım annem.

     Anneler Günü'n kutlu olsun annelerin en güzeli,herşeyim,doyamadığım canım annem....